Norma produktu
l. Drut emaliowany
1.1 standard produktu z emaliowanego drutu okrągłego: standard serii gb6109-90; zxd/j700-16-2001 standard kontroli wewnętrznej w przemyśle
1.2 standard produktu emaliowanego drutu płaskiego: seria gb/t7095-1995
Norma dotycząca metod badania emaliowanych drutów okrągłych i płaskich: gb/t4074-1999
Linia do pakowania papieru
2.1 standard produktu dotyczący okrągłego drutu do pakowania papieru: gb7673.2-87
2.2 standard produktu z drutu płaskiego owiniętego w papier: gb7673.3-87
Norma dotycząca metod badania drutów okrągłych i płaskich owiniętych papierem: gb/t4074-1995
standard
Norma produktu: gb3952.2-89
Standard metody: gb4909-85, gb3043-83
Goły drut miedziany
Standard produktu 4.1 z gołego drutu miedzianego okrągłego: gb3953-89
Standard produktu 4.2 z gołego drutu miedzianego: gb5584-85
Standard metody testowej: gb4909-85, gb3048-83
Drut nawojowy
Drut okrągły gb6i08.2-85
Drut płaski gb6iuo.3-85
Norma kładzie nacisk głównie na serię specyfikacji i odchylenie wymiarów
Standardy zagraniczne są następujące:
Japońska norma produktowa sc3202-1988, norma metody testowej: jisc3003-1984
Norma amerykańska wml000-1997
Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna mcc317
Charakterystyczne zastosowanie
1. Drut emaliowany acetalem o klasie cieplnej 105 i 120 ma dobrą wytrzymałość mechaniczną, przyczepność, odporność na olej transformatorowy i czynnik chłodniczy. Jednakże produkt ma słabą odporność na wilgoć, niską temperaturę rozkładu podczas mięknienia termicznego, słabe działanie trwałego mieszanego rozpuszczalnika z alkoholem benzenowym i tak dalej. Tylko niewielka jego ilość jest wykorzystywana do uzwojenia transformatora zanurzonego w oleju i silnika wypełnionego olejem.
Drut emaliowany
Drut emaliowany
2. stopień cieplny zwykłej linii do powlekania poliestrem z poliestru i modyfikowanego poliestru wynosi 130, a poziom ciepła zmodyfikowanej linii do powlekania wynosi 155. Wytrzymałość mechaniczna produktu jest wysoka i ma dobrą elastyczność, przyczepność, parametry elektryczne i odporność na rozpuszczalniki. Wadą jest słaba odporność na ciepło i uderzenia oraz niska odporność na wilgoć. Jest to największa odmiana w Chinach, stanowiąca około dwóch trzecich i szeroko stosowana w różnych silnikach, urządzeniach elektrycznych, instrumentach, sprzęcie telekomunikacyjnym i sprzęcie gospodarstwa domowego.
3. drut z powłoką poliuretanową; klasa cieplna 130, 155, 180, 200. Główne cechy tego produktu to bezpośrednie zgrzewanie, odporność na wysokie częstotliwości, łatwe barwienie i dobra odporność na wilgoć. Jest szeroko stosowany w urządzeniach elektronicznych i instrumentach precyzyjnych, telekomunikacji i instrumentach. Wadą tego produktu jest niewielka wytrzymałość mechaniczna, niska odporność cieplna oraz słaba elastyczność i przyczepność linii produkcyjnej. Dlatego specyfikacje produkcyjne tego produktu obejmują małe i mikrocienkie linie.
4. Drut do powlekania farbą kompozytową imid poliestrowo-poliamid, klasa cieplna 180. Produkt ma dobrą odporność na uderzenia, wysoką temperaturę mięknienia i rozkładu, doskonałą wytrzymałość mechaniczną, dobrą odporność na rozpuszczalniki i mrozoodporność. Wadą jest to, że łatwo ulega hydrolizie w warunkach zamkniętych i jest szeroko stosowany w uzwojeniach, takich jak silniki, aparatura elektryczna, instrumenty, narzędzia elektryczne, transformatory mocy typu suchego i tak dalej.
5. System powlekania kompozytowego poliestru IMIM / poliamidu imidu jest szeroko stosowany w krajowych i zagranicznych liniach do powlekania odpornymi na ciepło, jego klasa cieplna wynosi 200, produkt ma wysoką odporność na ciepło, a także ma właściwości mrozoodporności, odporności na zimno i promieniowania odporność, wysoka wytrzymałość mechaniczna, stabilne parametry elektryczne, dobra odporność chemiczna i odporność na zimno oraz duża zdolność przeciążeniowa. Jest szeroko stosowany w sprężarce lodówki, sprężarce klimatyzacji, narzędziach elektrycznych, silniku i silnikach przeciwwybuchowych oraz urządzeniach elektrycznych w wysokiej temperaturze, wysokiej temperaturze, wysokiej temperaturze, odporności na promieniowanie, przeciążeniu i innych warunkach.
test
Po wyprodukowaniu produktu, czy jego wygląd, rozmiar i działanie odpowiadają standardom technicznym produktu i wymaganiom umowy technicznej użytkownika, należy ocenić w drodze kontroli. Po pomiarach i testach, w porównaniu ze standardami technicznymi produktu lub umową techniczną użytkownika, osoby zakwalifikowane są kwalifikowane, w przeciwnym razie są niekwalifikowane. Poprzez kontrolę można odzwierciedlić stabilność jakości linii powlekania i racjonalność technologii materiałowej. Dlatego kontrola jakości pełni funkcję kontroli, zapobiegania i identyfikacji. Zawartość kontroli linii powlekania obejmuje: wygląd, kontrolę wymiarów oraz pomiary i testy wydajności. Wydajność obejmuje właściwości mechaniczne, chemiczne, termiczne i elektryczne. Teraz wyjaśniamy głównie wygląd i rozmiar.
powierzchnia
(wygląd) powinien być gładki i gładki, o jednolitym kolorze, bez cząstek, utlenienia, włosów, powierzchni wewnętrznej i zewnętrznej, czarnych plam, usuniętej farby i innych wad wpływających na działanie. Układ linii powinien być płaski i ciasny wokół dysku online, bez naciskania linii i swobodnego jej cofania. Na powierzchnię wpływa wiele czynników, które są związane z surowcami, sprzętem, technologią, środowiskiem i innymi czynnikami.
rozmiar
2.1 wymiary drutu okrągłego emaliowanego obejmują: wymiar zewnętrzny (średnicę zewnętrzną) d, średnicę przewodu D, odchylenie przewodu △ D, okrągłość przewodu F, grubość warstwy farby t
2.1.1 średnica zewnętrzna oznacza średnicę mierzoną po pokryciu przewodu izolacyjną warstwą farby.
2.1.2 Średnica przewodu oznacza średnicę drutu metalowego po usunięciu warstwy izolacyjnej.
2.1.3 odchylenie przewodu odnosi się do różnicy pomiędzy zmierzoną wartością średnicy przewodu a wartością nominalną.
2.1.4 wartość nieokrągłości (f) odnosi się do maksymalnej różnicy pomiędzy odczytem maksymalnym a odczytem minimalnym zmierzonym na każdym odcinku przewodu.
2.2 metoda pomiaru
2.2.1 narzędzie pomiarowe: mikrometr mikrometryczny, dokładność ok. 002mm
Gdy farba owinięta jest drutem okrągłym d < 0,100 mm, siła wynosi 0,1–1,0 n, a siła wynosi 1–8 n, gdy D wynosi ≥ 0,100 mm; siła płaskiej linii pokrytej farbą wynosi 4-8n.
2.2.2 średnica zewnętrzna
2.2.2.1 (okrągła linia), jeżeli średnica nominalna przewodu D jest mniejsza niż 0,200 mm, zmierzyć średnicę zewnętrzną jeden raz w 3 miejscach oddalonych o 1 m, zapisać 3 wartości pomiarów i przyjąć wartość średnią jako średnicę zewnętrzną.
2.2.2.2 jeżeli średnica nominalna przewodu D jest większa niż 0,200 mm, średnicę zewnętrzną mierzy się 3 razy w każdym miejscu w dwóch miejscach oddalonych od siebie o 1 m, zapisuje się 6 wartości pomiarów, a za średnicę zewnętrzną przyjmuje się wartość średnią.
2.2.2.3 wymiar szerokiej i wąskiej krawędzi należy mierzyć jednorazowo w punktach 100 mm3, a jako ogólny wymiar szerokiej i wąskiej krawędzi należy przyjąć średnią wartość z trzech zmierzonych wartości.
2.2.3 rozmiar przewodu
2.2.3.1 (drut okrągły), jeżeli średnica nominalna przewodu D jest mniejsza niż 0,200 mm, izolację należy usunąć dowolną metodą bez uszkodzenia przewodu w 3 miejscach oddalonych od siebie o 1 m. Średnicę przewodu mierzy się raz: przyjmuje się jej średnią wartość jako średnicę przewodu.
2.2.3.2 jeżeli średnica nominalna przewodu D jest większa niż 0,200 mm, należy usunąć izolację dowolną metodą, nie uszkadzając przewodu, dokonać pomiarów oddzielnie w trzech miejscach równomiernie rozmieszczonych na obwodzie przewodu i przyjąć średnią wartość z trzech wartości pomiarowe jako średnica przewodu.
2.2.2.3 (płaski drut) znajduje się w odległości 10 mm3, a izolację należy usunąć dowolną metodą, bez uszkodzenia przewodu. Wymiary szerokiej krawędzi i wąskiej krawędzi należy zmierzyć odpowiednio raz, a średnią wartość z trzech pomiarów należy przyjąć jako rozmiar przewodu szerokiej i wąskiej krawędzi.
2.3 obliczenia
2.3.1 odchylenie = D zmierzone – D nominalne
2.3.2 f = maksymalna różnica w dowolnym odczycie średnicy mierzona na każdym odcinku przewodu
2,3,3 t = pomiar DD
Przykład 1: jest płytka z emaliowanego drutu qz-2/130 0,71omm, a wartość pomiaru jest następująca
Średnica zewnętrzna: 0,780, 0,778, 0,781, 0,776, 0,779, 0,779; średnica przewodu: 0,706, 0,709, 0,712. Obliczana jest średnica zewnętrzna, średnica przewodu, odchylenie, wartość F, grubość powłoki farby i oceniana jest kwalifikacja.
Rozwiązanie: d= (0,780+0,778+0,781+0,776+0,779+0,779) /6=0,779mm, d= (0,706+0,709+0,712) /3=0,709mm, odchylenie = D zmierzone nominalne = 0,709-0,710=-0,001 mm, f = 0,712-0,706=0,006, t = DD wartość zmierzona = 0,779-0,709=0,070mm
Pomiar wykazał, że wielkość linii powlekania spełnia wymagania normy.
2.3.4 linia płaska: pogrubiona warstwa farby 0,11 < i ≤ 0,16 mm, zwykła warstwa farby 0,06 ＜ i < 0,11 mm
Amax = a + △ + &max, Bmax = b+ △ + &max, gdy średnica zewnętrzna AB nie jest większa niż Amax i Bmax, grubość folii może przekraczać &max, odchylenie wymiaru nominalnego a (b) a (b ) ＜ 3,155 ± 0,030, 3,155 < a (b) ＜ 6,30 ± 0,050, 6,30 < B ≤ 12,50 ± 0,07, 12,50 < B ≤ 16,00 ± 0,100.
Przykładowo 2: istniejąca płaska linia qzyb-2/180 2,36×6,30mm, zmierzone wymiary a: 2,478, 2,471, 2,469; a:2,341, 2,340, 2,340; b:6,450, 6,448, 6,448; b:6,260, 6,258, 6,259. Obliczana jest grubość, średnica zewnętrzna i przewodnik powłoki farby, a następnie oceniana jest kwalifikacja.
Rozwiązanie: a= (2,478+2,471+2,469) /3=2,473; b= (6,450+6,448+6,448) /3=6,449;
a=(2,341+2,340+2,340）/3=2,340；b=(6,260+6,258+6,259）/3=6,259
Grubość folii: 2,473-2,340=0,133mm po stronie a i 6,499-6,259=0,190mm po stronie B.
Przyczyną nieodpowiedniego wymiaru przewodu jest głównie naprężenie układania podczas malowania, niewłaściwa regulacja naciągu zacisków filcowych w każdej części lub brak elastyczności obrotu koła wyznaczającego i prowadzącego oraz dokładne rozciąganie drutu z wyjątkiem ukrytych wady lub nierówne specyfikacje półfabrykatu.
Główną przyczyną nieodpowiedniego rozmiaru izolacji powłoki farby jest to, że filc nie jest odpowiednio wyregulowany lub forma nie jest prawidłowo dopasowana, a forma nie jest prawidłowo zainstalowana. Ponadto zmiana szybkości procesu, lepkości farby, zawartości substancji stałych itp. będzie również miała wpływ na grubość warstwy farby.

wydajność
3.1 właściwości mechaniczne: w tym wydłużenie, kąt odbicia, miękkość i przyczepność, ścieranie farby, wytrzymałość na rozciąganie itp.
3.1.1 wydłużenie odzwierciedla plastyczność materiału, która służy do oceny ciągliwości emaliowanego drutu.
3.1.2 Kąt sprężynowania i miękkość odzwierciedlają odkształcenie sprężyste materiałów, które można wykorzystać do oceny miękkości drutu emaliowanego.
Wydłużenie, kąt sprężynowania i miękkość odzwierciedlają jakość miedzi i stopień wyżarzania emaliowanego drutu. Głównymi czynnikami wpływającymi na wydłużenie i kąt sprężynowania drutu emaliowanego są: (1) jakość drutu; (2) siła zewnętrzna; (3) stopień wyżarzania.
3.1.3 wytrzymałość powłoki farby obejmuje nawijanie i rozciąganie, czyli dopuszczalne odkształcenie rozciągające powłoki farby, które nie pęka pod wpływem odkształcenia rozciągającego przewodnika.
3.1.4 przyczepność powłoki farby obejmuje szybkie pękanie i łuszczenie się. Ocenia się przede wszystkim przyczepność powłoki farby do przewodnika.
3.1.5 Test odporności na zarysowanie powłoki farby z emaliowanego drutu odzwierciedla wytrzymałość powłoki farby na zarysowania mechaniczne.
3.2 odporność na ciepło: łącznie z szokiem termicznym i testem rozkładu przy mięknięciu.
3.2.1 Szok termiczny drutu emaliowanego to wytrzymałość termiczna powłoki drutu emaliowanego w masie pod działaniem naprężeń mechanicznych.
Czynniki wpływające na szok termiczny: farba, drut miedziany i proces emaliowania.
3.2.3 Zmiękczenie i przebicie drutu emaliowanego jest miarą zdolności powłoki farby z drutu emaliowanego do wytrzymywania odkształceń termicznych pod wpływem siły mechanicznej, to znaczy zdolności powłoki farby pod ciśnieniem do uplastycznienia i mięknięcia w wysokiej temperaturze . Zmiękczanie termiczne i właściwości rozpadu emaliowanej folii drucianej zależą od struktury molekularnej folii i siły między łańcuchami molekularnymi.
3.3 właściwości elektryczne obejmują: napięcie przebicia, test ciągłości folii i test rezystancji DC.
3.3.1 napięcie przebicia odnosi się do wytrzymałości napięciowej emaliowanej folii drucianej. Głównymi czynnikami wpływającymi na napięcie przebicia są: (1) grubość warstwy; (2) okrągłość folii; (3) stopień utwardzenia; (4) zanieczyszczenia w filmie.
3.3.2 Test ciągłości filmu nazywany jest także testem otworkowym. Główne czynniki wpływające to: (1) surowce; (2) proces operacyjny; (3) sprzęt.
3.3.3 Rezystancja DC odnosi się do wartości rezystancji mierzonej w długości jednostkowej. Wpływ na to mają głównie: (1) stopień wyżarzania; (2) sprzęt emaliowany.
3.4 odporność chemiczna obejmuje odporność na rozpuszczalniki i bezpośrednie spawanie.
3.4.1 Odporność na rozpuszczalniki: ogólnie rzecz biorąc, drut emaliowany po nawinięciu musi zostać poddany procesowi impregnacji. Rozpuszczalnik zawarty w lakierze impregnacyjnym w różnym stopniu powoduje pęcznienie powłoki farby, zwłaszcza w wyższej temperaturze. Odporność chemiczna emaliowanej folii drucianej zależy głównie od właściwości samej folii. W pewnych warunkach farby proces emaliowania ma również pewien wpływ na odporność emaliowanego drutu na rozpuszczalniki.
3.4.2 Wydajność bezpośredniego spawania drutu emaliowanego odzwierciedla zdolność lutowania drutu emaliowanego w procesie nawijania bez usuwania powłoki farby. Głównymi czynnikami wpływającymi na lutowność bezpośrednią są: (1) wpływ technologii, (2) wpływ farby.

wydajność
3.1 właściwości mechaniczne: w tym wydłużenie, kąt odbicia, miękkość i przyczepność, ścieranie farby, wytrzymałość na rozciąganie itp.
3.1.1 wydłużenie odzwierciedla plastyczność materiału i służy do oceny ciągliwości emaliowanego drutu.
3.1.2 Kąt sprężynowania i miękkość odzwierciedlają odkształcenie sprężyste materiału i można je wykorzystać do oceny miękkości emaliowanego drutu.
Wydłużenie, kąt sprężynowania i miękkość odzwierciedlają jakość miedzi i stopień wyżarzania emaliowanego drutu. Głównymi czynnikami wpływającymi na wydłużenie i kąt sprężynowania drutu emaliowanego są: (1) jakość drutu; (2) siła zewnętrzna; (3) stopień wyżarzania.
3.1.3 wytrzymałość powłoki farby obejmuje nawijanie i rozciąganie, to znaczy, że dopuszczalne odkształcenie powłoki farby przy rozciąganiu nie zrywa się z odkształceniem przy rozciąganiu przewodnika.
3.1.4 Przyczepność folii obejmuje szybkie pękanie i odpryskiwanie. Oceniono przyczepność powłoki farby do przewodnika.
3.1.5 Test odporności na zarysowanie emaliowanej folii drucianej odzwierciedla wytrzymałość folii na zarysowania mechaniczne.
3.2 odporność na ciepło: łącznie z szokiem termicznym i testem rozkładu przy mięknięciu.
3.2.1 Szok termiczny drutu emaliowanego odnosi się do odporności cieplnej warstwy powlekającej drutu emaliowanego w masie pod wpływem naprężeń mechanicznych.
Czynniki wpływające na szok termiczny: farba, drut miedziany i proces emaliowania.
3.2.3 Zmiękczenie i przebicie drutu emaliowanego jest miarą zdolności folii z drutu emaliowanego do wytrzymywania odkształceń termicznych pod wpływem siły mechanicznej, to znaczy zdolności folii do plastyfikacji i mięknienia w wysokiej temperaturze pod wpływem działanie ciśnienia. Właściwości zmiękczania termicznego i rozkładu emaliowanej folii drucianej zależą od struktury molekularnej i siły między łańcuchami molekularnymi.
3.3 Parametry elektryczne obejmują: napięcie przebicia, test ciągłości folii i test rezystancji DC.
3.3.1 napięcie przebicia odnosi się do wytrzymałości napięciowej emaliowanej folii drucianej. Głównymi czynnikami wpływającymi na napięcie przebicia są: (1) grubość warstwy; (2) okrągłość folii; (3) stopień utwardzenia; (4) zanieczyszczenia w filmie.
3.3.2 Test ciągłości filmu nazywany jest także testem otworkowym. Główne czynniki wpływające to: (1) surowce; (2) proces operacyjny; (3) sprzęt.
3.3.3 Rezystancja DC odnosi się do wartości rezystancji mierzonej w długości jednostkowej. Wpływ na to mają głównie następujące czynniki: (1) stopień wyżarzania; (2) sprzęt emaliowany.
3.4 odporność chemiczna obejmuje odporność na rozpuszczalniki i bezpośrednie spawanie.
3.4.1 Odporność na rozpuszczalniki: generalnie drut emaliowany należy zaimpregnować po nawinięciu. Rozpuszczalnik zawarty w lakierze impregnacyjnym powoduje różny efekt pęcznienia folii, zwłaszcza w wyższej temperaturze. Odporność chemiczna emaliowanej folii drucianej zależy głównie od właściwości samej folii. W pewnych warunkach powlekania proces powlekania ma również pewien wpływ na odporność emaliowanego drutu na rozpuszczalniki.
3.4.2 Wydajność bezpośredniego spawania drutu emaliowanego odzwierciedla zdolność spawania drutu emaliowanego w procesie nawijania bez usuwania powłoki farby. Głównymi czynnikami wpływającymi na lutowność bezpośrednią są: (1) wpływ technologii, (2) wpływ powłoki

proces technologiczny
Spłata → wyżarzanie → malowanie → pieczenie → chłodzenie → smarowanie → odbiór
Wyruszanie
Podczas normalnej pracy emalii większość energii i siły fizycznej operatora jest zużywana na część ostateczną. Wymiana szpuli płatniczej wiąże się z dużym nakładem pracy operatora, a złącze łatwo powoduje problemy z jakością i awarie działania. Skuteczną metodą jest tyczenie o dużej wydajności.
Kluczem do opłacenia jest kontrolowanie napięcia. Wysokie napięcie nie tylko powoduje, że przewodnik staje się cienki, ale także wpływa na wiele właściwości emaliowanego drutu. Z wyglądu cienki drut ma słaby połysk; z punktu widzenia wydajności ma to wpływ na wydłużenie, sprężystość, elastyczność i szok termiczny emaliowanego drutu. Napięcie linki wypłaty jest zbyt małe, linka łatwo jest przeskakiwać, co powoduje, że linia naciągu i linka dotykają wylotu pieca. Podczas wyruszania najbardziej obawiamy się tego, że napięcie półkola będzie duże, a napięcie półkola małe. Spowoduje to nie tylko poluzowanie i zerwanie drutu, ale także spowoduje duże bicie drutu w piekarniku, co spowoduje brak łączenia i stykania się drutu. Napięcie powinno być równe i właściwe.
Bardzo pomocne jest zainstalowanie zestawu kół napędowych przed piecem do wyżarzania, aby kontrolować napięcie. Maksymalne napięcie nierozciągliwe elastycznego drutu miedzianego wynosi około 15kg/mm2 w temperaturze pokojowej, 7kg/mm2 przy 400℃, 4kg/mm2 przy 460℃ i 2kg/mm2 przy 500℃. W normalnym procesie powlekania drutu emaliowanego napięcie drutu emaliowanego powinno być znacznie mniejsze niż napięcie nierozciągające, które powinno być kontrolowane na poziomie około 50%, a napięcie ustalające powinno być kontrolowane na poziomie około 20% naprężenia nierozciągliwego .
Urządzenie wyrównujące typu promieniowego jest zwykle używane w przypadku szpul o dużych rozmiarach i dużej pojemności; urządzenie spłacające typu over-end lub typu szczotkowego jest zwykle stosowane w przypadku przewodników średniej wielkości; Urządzenie spłacające typu szczotkowego lub tulejowego z podwójnym stożkiem jest powszechnie stosowane w przypadku przewodników o mikrorozmiarach.
Niezależnie od przyjętej metody spłaty, istnieją rygorystyczne wymagania dotyczące struktury i jakości szpuli z gołym drutem miedzianym
—-Powierzchnia powinna być gładka, aby drut nie został zarysowany
—- Po obu stronach rdzenia wału oraz wewnątrz i na zewnątrz płyty bocznej znajdują się kąty o promieniu 2–4 mm, aby zapewnić zrównoważone ustawienie w procesie tyczenia
—-Po obróbce szpuli należy przeprowadzić statyczne i dynamiczne testy równowagi
—-Średnica rdzenia wału urządzenia splatającego szczotkę: średnica płyty bocznej jest mniejsza niż 1:1,7; średnica urządzenia splatającego na końcu jest mniejsza niż 1: 1,9, w przeciwnym razie drut zostanie uszkodzony podczas splatania do rdzenia wału.

wyżarzanie
Celem wyżarzania jest doprowadzenie do utwardzenia przewodnika w wyniku zmiany sieci w procesie ciągnienia matrycy nagrzanej do określonej temperatury, tak aby po przegrupowaniu sieci molekularnej można było przywrócić wymaganą w procesie miękkość. Jednocześnie można usunąć pozostałości smaru i oleju na powierzchni przewodu podczas procesu ciągnienia, dzięki czemu drut można łatwo pomalować i zapewnić jakość emaliowanego drutu. Najważniejsze jest to, aby drut emaliowany miał odpowiednią elastyczność i wydłużenie w procesie użytkowania jako uzwojenie, a jednocześnie poprawił przewodnictwo.
Im większe odkształcenie przewodnika, tym mniejsze wydłużenie i większa wytrzymałość na rozciąganie.
Istnieją trzy popularne sposoby wyżarzania drutu miedzianego: wyżarzanie cewkowe; wyżarzanie ciągłe na maszynie do ciągnienia drutu; wyżarzanie ciągłe na emalierce. Dwie pierwsze metody nie spełniają wymagań procesu emaliowania. Wyżarzanie cewki może jedynie zmiękczyć drut miedziany, ale odtłuszczanie nie jest zakończone. Ponieważ drut po wyżarzaniu jest miękki, ugięcie zwiększa się podczas skręcania. Ciągłe wyżarzanie na maszynie do ciągnienia drutu może zmiękczyć drut miedziany i usunąć smar powierzchniowy, ale po wyżarzaniu miękki drut miedziany nawinął się na cewkę i spowodował duże wygięcie. Wyżarzanie ciągłe przed malowaniem emalii może nie tylko osiągnąć cel zmiękczania i odtłuszczania, ale także wyżarzony drut jest bardzo prosty, bezpośrednio do urządzenia malarskiego i może być pokryty jednolitą powłoką farby.
Temperaturę pieca do wyżarzania należy określić na podstawie długości pieca do wyżarzania, specyfikacji drutu miedzianego i prędkości linii. Przy tej samej temperaturze i prędkości, im dłuższy jest piec do wyżarzania, tym pełniejszy jest odzysk siatki przewodzącej. Gdy temperatura wyżarzania jest niska, im wyższa jest temperatura pieca, tym lepsze jest wydłużenie. Ale gdy temperatura wyżarzania jest bardzo wysoka, pojawi się zjawisko odwrotne. Im wyższa temperatura wyżarzania, tym mniejsze wydłużenie, a powierzchnia drutu straci połysk, a nawet stanie się krucha.
Zbyt wysoka temperatura pieca do wyżarzania nie tylko wpływa na żywotność pieca, ale także łatwo pali drut, gdy zostanie on zatrzymany do wykańczania, zerwany i gwintowany. Maksymalna temperatura pieca do wyżarzania powinna być kontrolowana na poziomie około 500 ℃. Skuteczne jest wybranie punktu kontroli temperatury w przybliżeniu w miejscu temperatury statycznej i dynamicznej poprzez przyjęcie dwustopniowej regulacji temperatury pieca.
Miedź łatwo ulega utlenieniu w wysokiej temperaturze. Tlenek miedzi jest bardzo luźny, a warstwa farby nie może być mocno przymocowana do drutu miedzianego. Tlenek miedzi ma działanie katalityczne na starzenie się powłoki farby i ma niekorzystny wpływ na elastyczność, szok termiczny i starzenie termiczne emaliowanego drutu. Jeśli przewód miedziany nie jest utleniony, należy chronić przewód miedziany przed kontaktem z tlenem z powietrza o wysokiej temperaturze, dlatego powinien znajdować się w nim gaz ochronny. Większość pieców do wyżarzania jest uszczelniona wodą na jednym końcu i otwarta na drugim. Woda w zbiorniku wody pieca do wyżarzania spełnia trzy funkcje: zamyka wylot pieca, chłodzi drut, wytwarza parę wodną jako gaz ochronny. Na początku rozruchu, ponieważ w rurze wyżarzającej jest mało pary, powietrze nie może zostać usunięte na czas, dlatego do rury wyżarzającej można wlać niewielką ilość wodnego roztworu alkoholu (1:1). (należy zwrócić uwagę, aby nie dolewać czystego alkoholu i kontrolować dawkowanie)
Jakość wody w zbiorniku wyżarzania jest bardzo ważna. Zanieczyszczenia w wodzie powodują, że drut jest nieczysty, wpływają na malowanie i nie mogą utworzyć gładkiej powłoki. Zawartość chloru w odzyskanej wodzie powinna być mniejsza niż 5 mg/l, a przewodność powinna być mniejsza niż 50 μ Ω/cm. Jony chlorkowe przyczepione do powierzchni drutu miedzianego po pewnym czasie powodują korozję drutu miedzianego i powłoki farby, powodując powstawanie czarnych plam na powierzchni drutu w powłoce farby emaliowanego drutu. Aby zapewnić jakość, zlew należy regularnie czyścić.
Wymagana jest również temperatura wody w zbiorniku. Wysoka temperatura wody sprzyja występowaniu pary chroniącej wyżarzany drut miedziany. Drut opuszczający zbiornik na wodę nie jest łatwy do przenoszenia wody, ale nie sprzyja chłodzeniu drutu. Chociaż niska temperatura wody pełni rolę chłodzącą, na drucie znajduje się dużo wody, co nie sprzyja malowaniu. Ogólnie rzecz biorąc, temperatura wody w przypadku grubej linii jest niższa, a w przypadku cienkiej linii jest wyższa. Gdy drut miedziany opuszcza powierzchnię wody, słychać dźwięk parowania i rozpryskiwania się wody, co oznacza, że ​​temperatura wody jest zbyt wysoka. Ogólnie rzecz biorąc, gruba linia jest kontrolowana przy 50 ~ 60 ℃, środkowa linia jest kontrolowana przy 60 ~ 70 ℃, a cienka linia jest kontrolowana przy 70 ~ 80 ℃. Ze względu na dużą prędkość i poważne problemy z transportem wody, cienką żyłkę należy suszyć gorącym powietrzem.

Malarstwo
Malowanie to proces powlekania drutu powlekającego metalowy przewodnik w celu utworzenia jednolitej powłoki o określonej grubości. Związane jest to z kilkoma zjawiskami fizycznymi związanymi z cieczami i metodami malarskimi.
1. zjawiska fizyczne
1) Lepkość podczas przepływu cieczy, zderzenie cząsteczek powoduje ruch jednej cząsteczki z inną warstwą. Ze względu na siłę oddziaływania, ostatnia warstwa cząsteczek utrudnia ruch poprzedniej warstwy cząsteczek, wykazując w ten sposób działanie lepkości, które nazywamy lepkością. Różne metody malowania i różne specyfikacje przewodów wymagają różnej lepkości farby. Lepkość jest głównie związana z masą cząsteczkową żywicy, masa cząsteczkowa żywicy jest duża, a lepkość farby jest duża. Służy do malowania szorstkich linii, ponieważ właściwości mechaniczne folii uzyskanej dzięki dużej masie cząsteczkowej są lepsze. Do powlekania cienkich linii stosuje się żywicę o małej lepkości, masa cząsteczkowa żywicy jest niewielka i łatwa do równomiernego pokrycia, a warstwa farby jest gładka.
2) Wokół cząsteczek wewnątrz cieczy o napięciu powierzchniowym znajdują się cząsteczki. Grawitacja między tymi cząsteczkami może osiągnąć tymczasową równowagę. Z jednej strony siła warstwy cząsteczek na powierzchni cieczy podlega grawitacji cząsteczek cieczy, a jej siła wskazuje na głębokość cieczy, z drugiej strony podlega grawitacji cząsteczek gazu. Jednakże cząsteczki gazu są mniejsze niż cząsteczki cieczy i są daleko. W ten sposób można uzyskać cząsteczki w powierzchniowej warstwie cieczy. Ze względu na grawitację wewnątrz cieczy powierzchnia cieczy kurczy się tak bardzo, jak to możliwe, tworząc okrągłą kulkę. Pole powierzchni kuli jest najmniejsze w tej samej geometrii objętościowej. Jeśli na ciecz nie działają inne siły, pod napięciem powierzchniowym zawsze ma ona kształt kulisty.
W zależności od napięcia powierzchniowego powierzchni cieczy z farbą krzywizna nierównej powierzchni jest inna, a dodatnie ciśnienie w każdym punkcie jest niezrównoważone. Przed wejściem do pieca do powlekania farbą ciecz malarska w grubej części przepływa do cienkiego miejsca pod wpływem napięcia powierzchniowego, dzięki czemu ciecz malarska jest jednolita. Proces ten nazywany jest procesem poziomowania. Na jednolitość powłoki lakierniczej wpływa efekt poziomowania, a także grawitacja. Jest to zarówno wynik siły wypadkowej.
Po wykonaniu filcu z farbą przewodzącą następuje proces ciągnięcia. Ponieważ drut jest pokryty filcem, płyn malarski ma kształt oliwki. W tym czasie pod wpływem napięcia powierzchniowego roztwór farby pokonuje lepkość samej farby i za chwilę zamienia się w okrąg. Proces rysowania i zaokrąglania roztworu farby pokazano na rysunku:
1 – przewodnik farby w filcu 2 – moment wypływu filcu 3 – ciecz malarska zaokrągla się pod wpływem napięcia powierzchniowego
Jeśli specyfikacja drutu jest mała, lepkość farby jest mniejsza, a czas potrzebny na narysowanie okręgu jest krótszy; jeśli wzrasta specyfikacja drutu, wzrasta lepkość farby, a także wymagany czas zaokrąglania. W farbach o wysokiej lepkości czasami napięcie powierzchniowe nie jest w stanie pokonać tarcia wewnętrznego farby, co powoduje nierówną warstwę farby.
Kiedy powlekany drut jest filcowany, w procesie ciągnienia i zaokrąglania warstwy farby nadal występuje problem grawitacji. Jeśli czas działania koła ciągnącego jest krótki, ostry kąt oliwki szybko zniknie, czas oddziaływania na nią działania grawitacyjnego jest bardzo krótki, a warstwa farby na przewodniku jest stosunkowo jednolita. Jeśli czas rysowania jest dłuższy, ostry kąt na obu końcach ma długi czas, a czas działania grawitacyjnego jest dłuższy. W tym czasie warstwa cieczy farby w ostrym narożniku ma tendencję przepływu w dół, co powoduje miejscowe pogrubienie warstwy farby, a napięcie powierzchniowe powoduje, że ciecz farby ściąga się w kulę i zamienia się w cząstki. Ponieważ grawitacja jest bardzo widoczna, gdy warstwa farby jest gruba, nie można dopuszczać, aby była ona zbyt gruba przy nakładaniu każdej warstwy, co jest jednym z powodów, dla których przy malowaniu linii lakierniczej stosuje się „cienką farbę do nakładania więcej niż jednej warstwy” .
Podczas malowania cienkiej żyłki, jeśli jest gruba, kurczy się ona pod wpływem napięcia powierzchniowego, tworząc wełnę falistą lub w kształcie bambusa.
Jeśli na przewodzie znajdują się bardzo drobne zadziory, zadziory nie są łatwe do pomalowania pod wpływem napięcia powierzchniowego, łatwo je zgubić i są cienkie, co powoduje dziurę w igle emaliowanego drutu.
Jeżeli przewód okrągły jest owalny, to pod wpływem dodatkowego nacisku warstwa cieczy malarskiej staje się cienka na dwóch końcach eliptycznej osi długiej i grubsza na dwóch końcach krótkiej osi, co skutkuje znacznym zjawiskiem niejednorodności. Dlatego okrągłość okrągłego drutu miedzianego stosowanego do drutu emaliowanego powinna spełniać wymagania.
Kiedy w farbie powstaje pęcherzyk, jest to powietrze owinięte w roztworze farby podczas mieszania i podawania. Ze względu na niewielką zawartość powietrza unosi się na powierzchnię zewnętrzną pod wpływem wyporu. Jednak ze względu na napięcie powierzchniowe cieczy malarskiej powietrze nie może przedostać się przez powierzchnię i pozostać w cieczy malarskiej. Tego rodzaju farba z pęcherzykami powietrza nakładana jest na powierzchnię drutu i trafia do pieca do owijania farby. Po podgrzaniu powietrze gwałtownie się rozszerza i płynna farba jest malowana. Gdy napięcie powierzchniowe cieczy zmniejsza się pod wpływem ciepła, powierzchnia linii powlekania nie jest gładka.
3) Zjawisko zwilżania polega na tym, że krople rtęci kurczą się na szklanej płycie, tworząc elipsy, a krople wody rozszerzają się na szklanej płycie, tworząc cienką warstwę z lekko wypukłym środkiem. To pierwsze jest zjawiskiem niezwilżającym, a drugie zjawiskiem wilgotnym. Zwilżanie jest przejawem sił molekularnych. Jeżeli grawitacja między cząsteczkami cieczy jest mniejsza niż między cieczą a ciałem stałym, ciecz zwilża ciało stałe i wtedy ciecz może być równomiernie pokryta powierzchnią ciała stałego; jeśli grawitacja między cząsteczkami cieczy jest większa niż między cieczą a ciałem stałym, ciecz nie może zwilżyć ciała stałego i ciecz skurczy się, tworząc masę na powierzchni ciała stałego. Jest to grupa. Wszystkie ciecze mogą zwilżać niektóre ciała stałe, inne nie. Kąt pomiędzy styczną poziomu cieczy a styczną powierzchni ciała stałego nazywany jest kątem zwilżania. Kąt zwilżania jest mniejszy niż 90° w przypadku cieczy i mokrego ciała stałego, a ciecz nie zwilża ciała stałego pod kątem 90° lub więcej.
Jeśli powierzchnia drutu miedzianego jest jasna i czysta, można nałożyć warstwę farby. Jeżeli powierzchnia jest zabrudzona olejem, wpływa to na kąt zwilżania pomiędzy przewodnikiem a powierzchnią styku cieczy farby. Płyn farby zmieni się z zwilżającego na niezwilżający. Jeżeli drut miedziany jest twardy, układ sieci molekularnej na powierzchni nieregularnie przyciąga farbę w niewielkim stopniu, co nie sprzyja zwilżaniu drutu miedzianego roztworem lakieru.
4) Zjawisko kapilarne, gdy zwiększa się ilość cieczy w ściance rury, a ilość cieczy, która nie zwilża ścianki rury, zmniejsza się w rurze, nazywa się zjawiskiem kapilarnym. Dzieje się tak na skutek zjawiska zwilżania i działania napięcia powierzchniowego. Malowanie filcem polega na wykorzystaniu zjawiska kapilarnego. Kiedy ciecz zwilża ściankę rury, ciecz unosi się wzdłuż ścianki rury, tworząc wklęsłą powierzchnię, co zwiększa powierzchnię cieczy, a napięcie powierzchniowe powinno sprawić, że powierzchnia cieczy skurczy się do minimum. Pod tą siłą poziom cieczy będzie poziomy. Ciecz w rurze będzie się podnosić wraz ze wzrostem, aż do momentu, gdy zwilżenie i napięcie powierzchniowe pociągnie w górę, a ciężar słupa cieczy w rurze osiągnie równowagę, ciecz w rurze przestanie się podnosić. Im drobniejsza kapilara, tym mniejszy ciężar właściwy cieczy, im mniejszy kąt zwilżania, tym większe napięcie powierzchniowe, im wyższy poziom cieczy w kapilarze, tym bardziej oczywiste jest zjawisko kapilarne.

2. Metoda malowania filcem
Struktura metody malowania filcem jest prosta, a obsługa wygodna. Dopóki filc jest zaciśnięty płasko po obu stronach drutu za pomocą filcowej szyny, luźne, miękkie, elastyczne i porowate właściwości filcu są wykorzystywane do utworzenia otworu formy, zeskrobania nadmiaru farby z drutu, wchłonięcia , przechowywać, transportować i uzupełniać płynną farbę poprzez zjawisko kapilarne i nakładać jednorodną ciecz farbową na powierzchnię drutu.
Metoda powlekania filcem nie jest odpowiednia dla farb do drutu emaliowanego o zbyt szybkim ulatnianiu się rozpuszczalnika lub o zbyt dużej lepkości. Zbyt szybkie ulatnianie się rozpuszczalnika i zbyt duża lepkość powodują zablokowanie porów filcu i szybką utratę jego dobrej elastyczności i zdolności syfonowania kapilarnego.
Stosując metodę malowania filcem należy zwrócić uwagę na:
1) Odległość pomiędzy zaciskiem filcowym a wlotem piekarnika. Biorąc pod uwagę wypadkową siłę poziomowania i grawitację po malowaniu, czynniki zawieszenia linii i grawitację farby, odległość pomiędzy filcem a zbiornikiem farby (maszyną poziomą) wynosi 50-80mm, a odległość pomiędzy filcem a wylotem pieca wynosi 200-250mm.
2) Specyfikacje filcu. W przypadku powlekania grubych materiałów filc musi być szeroki, gruby, miękki, elastyczny i mieć wiele porów. W filcu można łatwo formować stosunkowo duże otwory formy w procesie malowania, przy dużym magazynowaniu farby i szybkiej dostawie. Przy nakładaniu cienkiej nici wymagana jest wąska, cienka, gęsta i z małymi porami. Filc można owinąć wacikiem lub tkaniną typu T-shirt, aby utworzyć delikatną i miękką powierzchnię, dzięki czemu ilość malowania jest niewielka i jednolita.
Wymagania dotyczące wymiarów i gęstości powlekanego filcu
Specyfikacja mm szerokość × grubość gęstość g/cm3 specyfikacja mm szerokość × grubość gęstość g/cm3
0,8~2,5 50×16 0,14~0,16 0,1~0,2 30×6 0,25~0,30
0,4~0,8 40×12 0,16~0,20 0,05~0,10 25×4 0,30~0,35
20 ~ 0,250,05 poniżej 20 × 30,35 ~ 0,40
3) Jakość filcu. Do malowania wymagany jest wysokiej jakości filc wełniany z drobnym i długim włóknem (w innych krajach zastępuje się filc wełniany włóknem syntetycznym o doskonałej odporności na ciepło i ścieranie). 5%, pH = 7, gładka, o jednakowej grubości.
4) Wymagania dotyczące szyny filcowej. Szyna musi być dokładnie strugana i obrobiona, bez rdzy, zachowując płaską powierzchnię styku z filcem, bez zagięć i odkształceń. Należy przygotować różne szyny obciążające, stosując różne średnice drutu. Naprężenie filcu powinno być kontrolowane w miarę możliwości poprzez ciężar własny szyny i należy unikać ściskania filcu śrubą lub sprężyną. Metoda zagęszczania grawitacyjnego może sprawić, że powłoka każdego gwintu będzie dość spójna.
5) Filc powinien być dobrze dopasowany do zapasu farby. Pod warunkiem, że materiał farby pozostaje niezmieniony, ilość podawanej farby można regulować poprzez regulację obrotu wałka przenoszącego farbę. Położenie filcu, szyny i przewodu należy tak rozmieścić, aby otwór matrycy formującej znajdował się na poziomie przewodu, tak aby utrzymać równomierny nacisk filcu na przewód. Poziome położenie koła prowadzącego poziomej maszyny emaliującej powinno być niższe niż górna część wałka emaliującego, a wysokość wierzchołka wałka emaliującego i środek międzywarstwy filcowej muszą znajdować się na tej samej linii poziomej. Aby zapewnić grubość powłoki i wykończenie drutu emaliowanego, zaleca się stosowanie małego obiegu do podawania farby. Płynna farba jest pompowana do dużej skrzynki na farbę, a farba obiegowa jest pompowana do małego zbiornika farby z dużej skrzynki na farbę. W miarę zużycia farby mały zbiornik farby jest w sposób ciągły uzupełniany farbą z dużej skrzynki na farbę, dzięki czemu farba w małym zbiorniku na farbę zachowuje jednakową lepkość i zawartość substancji stałych.
6) Po pewnym czasie użytkowania pory powlekanego filcu zostaną zablokowane przez proszek miedzi na drucie miedzianym lub inne zanieczyszczenia w farbie. Zerwany drut, zakleszczony drut lub złącze podczas produkcji również porysuje i uszkodzi miękką i równą powierzchnię filcu. Długotrwałe tarcie z filcem powoduje uszkodzenie powierzchni drutu. Promieniowanie temperatury na wylocie pieca powoduje utwardzenie filcu, dlatego należy go regularnie wymieniać.
7) Malowanie filcowe ma swoje nieuniknione wady. Częsta wymiana, niski stopień wykorzystania, zwiększone odpady, duże straty filcu; grubość folii między liniami nie jest łatwa do osiągnięcia; łatwo spowodować ekscentryczność filmu; prędkość jest ograniczona. Ponieważ tarcie spowodowane względnym ruchem pomiędzy drutem a filcem, gdy prędkość drutu jest zbyt duża, będzie wytwarzać ciepło, zmieniać lepkość farby, a nawet palić filc; niewłaściwa obsługa spowoduje przedostanie się filcu do pieca i spowodowanie pożaru; w folii drutu emaliowanego znajdują się druty filcowe, które będą miały niekorzystny wpływ na drut emaliowany odporny na wysokie temperatury; nie można zastosować farby o wysokiej lepkości, co zwiększy koszt.

3. Karnet malarski
Na liczbę warstw malowania wpływa zawartość części stałych, lepkość, napięcie powierzchniowe, kąt zwilżania, prędkość schnięcia, metoda malowania i grubość powłoki. Ogólną emaliowaną farbę do drutu należy wielokrotnie powlekać i wypalać, aby rozpuszczalnik całkowicie odparował, reakcja żywicy zakończyła się i utworzył się dobry film.
Szybkość malowania Zawartość substancji stałych Napięcie powierzchniowe Lepkość farby Metoda malowania
Szybka i powolna wysoka i niska forma, gruba i cienka, wysoka i niska forma filcowa
Ile razy malowałem
Kluczem jest pierwsza powłoka. Jeśli będzie zbyt cienka, folia zapewni pewną przepuszczalność powietrza, a miedziany przewodnik utleni się, a na koniec powierzchnia emaliowanego drutu zakwitnie. Jeśli będzie zbyt gęsta, reakcja sieciowania może nie być wystarczająca i przyczepność folii zmniejszy się, a farba po zerwaniu będzie kurczyć się na końcówce.
Ostatnia powłoka jest cieńsza, co korzystnie wpływa na odporność drutu emaliowanego na zarysowania.
W produkcji linii o precyzyjnych specyfikacjach liczba przejść malarskich bezpośrednio wpływa na wygląd i wydajność porów.

pieczenie
Po pomalowaniu drutu wchodzi on do piekarnika. Najpierw odparowuje się rozpuszczalnik zawarty w farbie, a następnie zestala się, tworząc warstwę powłoki farby. Następnie jest malowany i pieczony. Cały proces pieczenia kończy się kilkukrotnym powtórzeniem.
1. Rozkład temperatury piekarnika
Rozkład temperatury pieca ma duży wpływ na wypalanie drutu emaliowanego. Istnieją dwa wymagania dotyczące rozkładu temperatury pieca: temperatura wzdłużna i temperatura poprzeczna. Wymagana temperatura wzdłużna jest krzywoliniowa, to znaczy od niskiej do wysokiej, a następnie od wysokiej do niskiej. Temperatura poprzeczna powinna być liniowa. Jednorodność temperatury poprzecznej zależy od ogrzewania, utrzymywania ciepła i konwekcji gorącego gazu w urządzeniu.
Proces emaliowania wymaga, aby piec do emaliowania spełniał wymagania
a) Dokładna kontrola temperatury, ± 5 ℃
b) Krzywą temperatury pieca można regulować, a maksymalna temperatura strefy utwardzania może osiągnąć 550 ℃
c) Poprzeczna różnica temperatur nie powinna przekraczać 5 ℃.
W piekarniku występują trzy rodzaje temperatur: temperatura źródła ciepła, temperatura powietrza i temperatura przewodu. Tradycyjnie temperaturę pieca mierzy się za pomocą termopary umieszczonej w powietrzu, a temperatura jest na ogół zbliżona do temperatury gazu w piecu. Źródło T > t-gaz > T-farba > t-wire (T-farba to temperatura fizycznych i chemicznych zmian farby w piecu). Ogólnie rzecz biorąc, farba T jest o około 100 ℃ niższa niż T-gaz.
Piec jest podzielony wzdłużnie na strefę odparowania i strefę zestalania. W obszarze odparowania dominuje rozpuszczalnik, a w obszarze utwardzania dominuje warstwa utwardzająca.
2. Parowanie
Po nałożeniu farby izolacyjnej na przewodnik, rozpuszczalnik i rozcieńczalnik odparowują podczas pieczenia. Istnieją dwie formy przejścia cieczy w gaz: parowanie i wrzenie. Cząsteczki na powierzchni cieczy wchodzące do powietrza nazywane są parowaniem, które można przeprowadzić w dowolnej temperaturze. Wysoka temperatura i niska gęstość, pod wpływem temperatury i gęstości, mogą przyspieszyć parowanie. Gdy gęstość osiągnie określoną wartość, ciecz nie będzie już parować i stanie się nasycona. Cząsteczki wewnątrz cieczy zamieniają się w gaz, tworząc pęcherzyki i unosząc się na powierzchnię cieczy. Bąbelki pękają i uwalniają parę. Zjawisko jednoczesnego odparowania cząsteczek znajdujących się wewnątrz i na powierzchni cieczy nazywa się wrzeniem.
Warstwa drutu emaliowanego musi być gładka. Odparowanie rozpuszczalnika należy przeprowadzić w formie odparowania. Gotowanie jest absolutnie zabronione, w przeciwnym razie na powierzchni emaliowanego drutu pojawią się bąbelki i włochate cząsteczki. Wraz z odparowaniem rozpuszczalnika z ciekłej farby farba izolacyjna staje się coraz grubsza, a czas migracji rozpuszczalnika zawartego w płynnej farbie na powierzchnię wydłuża się, szczególnie w przypadku grubego emaliowanego drutu. Ze względu na gęstość ciekłej farby czas odparowania musi być dłuższy, aby uniknąć odparowania wewnętrznego rozpuszczalnika i uzyskać gładką warstwę.
Temperatura strefy parowania zależy od temperatury wrzenia roztworu. Jeśli temperatura wrzenia jest niska, temperatura strefy parowania będzie niższa. Jednakże temperatura farby na powierzchni drutu jest przenoszona z temperatury pieca, plus absorpcja ciepła przez odparowanie roztworu, absorpcja ciepła przez drut, więc temperatura farby na powierzchni drutu jest znacznie niższa od temperatury pieca.
Chociaż przy wypalaniu drobnoziarnistych emalii następuje etap odparowania, rozpuszczalnik odparowuje w bardzo krótkim czasie ze względu na cienką powłokę na drucie, więc temperatura w strefie parowania może być wyższa. Jeżeli folia wymaga niższej temperatury podczas utwardzania, np. drut emaliowany poliuretanem, temperatura w strefie parowania jest wyższa niż w strefie utwardzania. Jeżeli temperatura w strefie parowania jest niska, na powierzchni emaliowanego drutu utworzą się kurczliwe włoski, czasami faliste lub niechlujne, czasami wklęsłe. Dzieje się tak dlatego, że po pomalowaniu drutu na drucie tworzy się jednolita warstwa farby. Jeśli folia nie zostanie szybko wypieczona, farba kurczy się pod wpływem napięcia powierzchniowego i kąta zwilżania farby. Gdy temperatura obszaru odparowania jest niska, temperatura farby jest niska, czas odparowania rozpuszczalnika jest długi, ruchliwość farby podczas odparowania rozpuszczalnika jest mała, a poziomowanie jest słabe. Gdy temperatura w obszarze odparowania jest wysoka, temperatura farby jest wysoka, a czas odparowania rozpuszczalnika jest długi. Czas odparowania jest krótki, ruch ciekłej farby podczas odparowywania rozpuszczalnika jest duży, poziomowanie jest dobre, a powierzchnia emaliowanego drutu jest gładka.
Jeśli temperatura w strefie parowania jest zbyt wysoka, rozpuszczalnik w warstwie zewnętrznej szybko odparuje, gdy tylko pokryty drut wejdzie do pieca, co szybko utworzy „galaretę”, utrudniając w ten sposób migrację rozpuszczalnika z warstwy wewnętrznej na zewnątrz. W efekcie duża ilość rozpuszczalników w warstwie wewnętrznej będzie zmuszona do odparowania lub wrzenia po wejściu wraz z drutem w strefę wysokiej temperatury, co zniszczy ciągłość powierzchniowej warstwy farby oraz spowoduje powstawanie porów i pęcherzyków w powłoce farby I inne problemy z jakością.

3. utwardzanie
Drut po odparowaniu wchodzi do obszaru utwardzania. Główną reakcją w obszarze utwardzania jest reakcja chemiczna farby, czyli sieciowanie i utwardzanie bazy farby. Na przykład farba poliestrowa jest rodzajem powłoki farby, która tworzy strukturę sieciową poprzez sieciowanie estru drzewnego o strukturze liniowej. Reakcja utwardzania jest bardzo ważna, jest bezpośrednio związana z wydajnością linii powlekania. Jeśli utwardzanie nie jest wystarczające, może to mieć wpływ na elastyczność, odporność na rozpuszczalniki, odporność na zarysowania i mięknienie drutu powlekającego. Czasami, chociaż w tamtym czasie wszystkie osiągi były dobre, stabilność filmu była słaba, a po pewnym okresie przechowywania dane dotyczące wydajności spadały, nawet bez zastrzeżeń. Jeśli utwardzanie jest zbyt szybkie, folia staje się krucha, zmniejsza się elastyczność i szok termiczny. Większość emaliowanych drutów można rozpoznać po kolorze powłoki farby, ale ponieważ linia powlekania jest wielokrotnie wypalana, ocena wyłącznie na podstawie wyglądu nie jest wyczerpująca. Gdy utwardzanie wewnętrzne jest niewystarczające, a utwardzanie zewnętrzne jest bardzo wystarczające, kolor linii powłoki jest bardzo dobry, ale właściwości złuszczania są bardzo słabe. Test starzenia termicznego może prowadzić do powstania tulei powłoki lub dużego złuszczenia. I odwrotnie, gdy utwardzanie wewnętrzne jest dobre, ale utwardzanie zewnętrzne jest niewystarczające, kolor linii powłoki jest również dobry, ale odporność na zarysowania jest bardzo słaba.
I odwrotnie, gdy utwardzanie wewnętrzne jest dobre, ale utwardzanie zewnętrzne jest niewystarczające, kolor linii powłoki jest również dobry, ale odporność na zarysowania jest bardzo słaba.
Drut po odparowaniu wchodzi do obszaru utwardzania. Główną reakcją w obszarze utwardzania jest reakcja chemiczna farby, czyli sieciowanie i utwardzanie bazy farby. Na przykład farba poliestrowa jest rodzajem powłoki farby, która tworzy strukturę sieciową poprzez sieciowanie estru drzewnego o strukturze liniowej. Reakcja utwardzania jest bardzo ważna, jest bezpośrednio związana z wydajnością linii powlekania. Jeśli utwardzanie nie jest wystarczające, może to mieć wpływ na elastyczność, odporność na rozpuszczalniki, odporność na zarysowania i mięknienie drutu powlekającego.
Jeśli utwardzanie nie jest wystarczające, może to mieć wpływ na elastyczność, odporność na rozpuszczalniki, odporność na zarysowania i mięknienie drutu powlekającego. Czasami, chociaż w tamtym czasie wszystkie osiągi były dobre, stabilność filmu była słaba, a po pewnym okresie przechowywania dane dotyczące wydajności spadały, nawet bez zastrzeżeń. Jeśli utwardzanie jest zbyt szybkie, folia staje się krucha, zmniejsza się elastyczność i szok termiczny. Większość emaliowanych drutów można rozpoznać po kolorze powłoki farby, ale ponieważ linia powlekania jest wielokrotnie wypalana, ocena wyłącznie na podstawie wyglądu nie jest wyczerpująca. Gdy utwardzanie wewnętrzne jest niewystarczające, a utwardzanie zewnętrzne jest bardzo wystarczające, kolor linii powłoki jest bardzo dobry, ale właściwości złuszczania są bardzo słabe. Test starzenia termicznego może prowadzić do powstania tulei powłoki lub dużego złuszczenia. I odwrotnie, gdy utwardzanie wewnętrzne jest dobre, ale utwardzanie zewnętrzne jest niewystarczające, kolor linii powłoki jest również dobry, ale odporność na zarysowania jest bardzo słaba. W reakcji utwardzania gęstość gazu rozpuszczalnikowego lub wilgotność gazu w największym stopniu wpływają na tworzenie się powłoki, co powoduje zmniejszenie wytrzymałości powłoki na linii powlekającej i wpływa na odporność na zarysowania.
Większość emaliowanych drutów można rozpoznać po kolorze powłoki farby, ale ponieważ linia powlekania jest wielokrotnie wypalana, ocena wyłącznie na podstawie wyglądu nie jest wyczerpująca. Gdy utwardzanie wewnętrzne jest niewystarczające, a utwardzanie zewnętrzne jest bardzo wystarczające, kolor linii powłoki jest bardzo dobry, ale właściwości złuszczania są bardzo słabe. Test starzenia termicznego może prowadzić do powstania tulei powłoki lub dużego złuszczenia. I odwrotnie, gdy utwardzanie wewnętrzne jest dobre, ale utwardzanie zewnętrzne jest niewystarczające, kolor linii powłoki jest również dobry, ale odporność na zarysowania jest bardzo słaba. W reakcji utwardzania gęstość gazu rozpuszczalnikowego lub wilgotność gazu w największym stopniu wpływają na tworzenie się powłoki, co powoduje zmniejszenie wytrzymałości powłoki na linii powlekającej i wpływa na odporność na zarysowania.

4. Utylizacja odpadów
Podczas procesu wypalania drutu emaliowanego pary rozpuszczalników i popękane substancje niskocząsteczkowe muszą zostać w odpowiednim czasie usunięte z pieca. Gęstość oparów rozpuszczalnika i wilgotność gazu będą miały wpływ na parowanie i utwardzanie w procesie wypalania, a substancje niskocząsteczkowe będą wpływać na gładkość i jasność powłoki farby. Ponadto stężenie oparów rozpuszczalnika jest związane z bezpieczeństwem, dlatego odprowadzanie odpadów jest bardzo ważne dla jakości produktu, bezpiecznej produkcji i zużycia ciepła.
Biorąc pod uwagę jakość produktu i bezpieczeństwo produkcji, ilość odprowadzanych ścieków powinna być większa, ale jednocześnie należy odprowadzać dużą ilość ciepła, dlatego odprowadzanie odpadów powinno być odpowiednie. Odpady z pieca z obiegiem gorącego powietrza do spalania katalitycznego wynoszą zwykle 20 ~ 30% ilości gorącego powietrza. Ilość odpadów zależy od ilości użytego rozpuszczalnika, wilgotności powietrza i temperatury pieca. Około 40 ~ 50m3 odpadów (w przeliczeniu na temperaturę pokojową) zostanie usuniętych po zużyciu 1 kg rozpuszczalnika. Ilość odpadów można również ocenić na podstawie warunków ogrzewania, temperatury pieca, odporności na zarysowanie drutu emaliowanego i połysku drutu emaliowanego. Jeśli temperatura pieca jest zamknięta przez długi czas, ale wartość wskazania temperatury jest nadal bardzo wysoka, oznacza to, że ciepło wytworzone w procesie spalania katalitycznego jest równe lub większe niż ciepło zużyte podczas suszenia w piecu, a suszenie w piecu zakończy się kontroli w wysokiej temperaturze, dlatego należy odpowiednio zwiększyć odprowadzanie ścieków. Jeśli temperatura pieca utrzymuje się przez długi czas, ale wskazanie temperatury nie jest wysokie, oznacza to, że pobór ciepła jest zbyt duży i prawdopodobnie ilość odprowadzanych ścieków jest zbyt duża. Po dokonaniu kontroli ilość odprowadzanych odpadów powinna zostać odpowiednio zmniejszona. Kiedy odporność na zarysowania drutu emaliowanego jest niska, może to być spowodowane zbyt dużą wilgotnością gazu w piecu, szczególnie podczas wilgotnej pogody latem, wilgotnością powietrza jest bardzo wysoka i wilgocią powstającą po katalitycznym spalaniu rozpuszczalnika para powoduje wyższą wilgotność gazu w piecu. W tym czasie należy zwiększyć ilość odprowadzanych ścieków. Punkt rosy gazu w piecu nie przekracza 25 ℃. Jeśli połysk emaliowanego drutu jest słaby i niezbyt jasny, może się również zdarzyć, że ilość odprowadzanych odpadów jest niewielka, ponieważ popękane substancje niskocząsteczkowe nie są uwalniane i przyczepiają się do powierzchni powłoki farby, powodując zmatowienie powłoki farby .
Palenie jest powszechnym złym zjawiskiem w poziomym piecu do emaliowania. Zgodnie z teorią wentylacji gaz zawsze przepływa od punktu o wysokim ciśnieniu do punktu o niskim ciśnieniu. Po ogrzaniu gazu w piecu jego objętość gwałtownie wzrasta, a ciśnienie wzrasta. Gdy w piecu pojawi się nadciśnienie, wylot pieca zacznie dymić. Można zwiększyć objętość wywiewu lub zmniejszyć objętość nawiewanego powietrza, aby przywrócić obszar podciśnienia. Jeśli dymi tylko jeden koniec wylotu pieca, dzieje się tak dlatego, że objętość doprowadzanego powietrza na tym końcu jest zbyt duża, a lokalne ciśnienie powietrza jest wyższe niż ciśnienie atmosferyczne, w związku z czym dodatkowe powietrze nie może przedostać się do pieca z wylotu pieca, zmniejszyć ilość dostarczanego powietrza i sprawić, że lokalne nadciśnienie zniknie.

chłodzenie
Temperatura emaliowanego drutu z pieca jest bardzo wysoka, folia jest bardzo miękka, a wytrzymałość bardzo mała. Jeśli nie zostanie schłodzony na czas, folia za kołem prowadzącym ulegnie uszkodzeniu, co wpłynie na jakość emaliowanego drutu. Gdy prędkość linii jest stosunkowo mała, o ile istnieje pewna długość sekcji chłodzącej, emaliowany drut można naturalnie schłodzić. Gdy prędkość linii jest duża, naturalne chłodzenie nie jest w stanie spełnić wymagań, dlatego należy je wymusić na ochłodzenie, w przeciwnym razie nie można poprawić prędkości linii.
Powszechnie stosowane jest wymuszone chłodzenie powietrzem. Dmuchawa służy do chłodzenia linii przez kanał powietrzny i chłodnicę. Należy pamiętać, że źródło powietrza należy wykorzystać po oczyszczeniu, aby uniknąć wdmuchnięcia zanieczyszczeń i kurzu na powierzchnię emaliowanego drutu i przyklejenia się do warstwy farby, co mogłoby spowodować problemy z powierzchnią.
Chociaż efekt chłodzenia wodą jest bardzo dobry, wpłynie to na jakość emaliowanego drutu, spowoduje, że folia będzie zawierać wodę, zmniejszy odporność folii na zarysowania i odporność na rozpuszczalniki, więc nie nadaje się do użycia.
smarowanie
Smarowanie drutu emaliowanego ma duży wpływ na szczelność naciągu. Smar stosowany do emaliowanego drutu powinien zapewniać gładką powierzchnię emaliowanego drutu, bez szkody dla drutu, bez wpływu na wytrzymałość szpuli odbiorczej i użytkowanie przez użytkownika. Idealna ilość oleju, aby uzyskać gładki drut emaliowany w dotyku, ale dłonie nie widzą oczywistego oleju. Ilościowo 1m2 drutu emaliowanego można pokryć 1g oleju smarowego.
Typowe metody smarowania obejmują: olejowanie filcu, olejowanie skóry bydlęcej i olejowanie wałkiem. Podczas produkcji dobierane są różne metody smarowania i różne smary, aby spełnić różne wymagania drutu emaliowanego w procesie nawijania.

Obejmować
Celem przyjęcia i ułożenia drutu jest ciągłe, szczelne i równomierne owinięcie emaliowanego drutu na szpuli. Wymagane jest, aby mechanizm odbiorczy napędzał się płynnie, z niewielkim hałasem, odpowiednim napięciem i regularnym ułożeniem. W przypadku problemów z jakością drutu emaliowanego udział zwrotu spowodowany złym przyjęciem i ułożeniem drutu jest bardzo duży, objawiający się głównie dużym napięciem przewodu odbiorczego, ciągnieniem średnicy drutu lub pęknięciem krążka drutu; napięcie żyłki odbiorczej jest małe, luźna żyłka na cewce powoduje zaburzenie żyłki, a nierówne ułożenie powoduje zaburzenie żyłki. Chociaż większość tych problemów jest spowodowana niewłaściwą obsługą, potrzebne są również niezbędne środki, aby zapewnić wygodę operatorom w procesie.
Bardzo ważne jest napięcie żyłki odbiorczej, kontrolowane głównie ręką operatora. Z doświadczenia wynika, że ​​niektóre dane są następujące: szorstka linia około 1,0 mm to około 10% naprężenia bez rozciągania, linia środkowa to około 15% naprężenia bez rozciągania, cienka linia to około 20% naprężenia napięcie bez rozciągania, a mikrolinia stanowi około 25% napięcia bez rozciągania.
Bardzo ważne jest rozsądne określenie stosunku prędkości linii do prędkości odbioru. Mała odległość pomiędzy liniami ułożenia linek z łatwością spowoduje nierówną linię na cewce. Odległość między liniami jest za mała. Kiedy linia jest zamknięta, tylne linie są dociskane do przodu kilka kręgów linii, osiągając określoną wysokość i nagle zapadają się, tak że tylny okrąg linii jest wciskany pod poprzedni okrąg linii. Gdy użytkownik z niego skorzysta, linia zostanie przerwana i będzie to miało wpływ na użytkowanie. Odległość między liniami jest zbyt duża, pierwsza i druga linia mają kształt krzyża, odstęp między emaliowanym drutem na cewce jest duży, pojemność podajnika drutu jest zmniejszona, a wygląd linii powlekania jest nieuporządkowany. Ogólnie rzecz biorąc, w przypadku korytka drucianego z małym rdzeniem odległość między liniami powinna być trzykrotnością średnicy linii; w przypadku krążka drucianego o większej średnicy odległość między środkami między liniami powinna być trzy do pięciu razy większa od średnicy linii. Wartość odniesienia liniowego przełożenia prędkości wynosi 1:1,7-2.
Wzór empiryczny t= π (r+r) × l/2v × D × 1000
Czas przesuwu linii T w jedną stronę (min) r – średnica płyty bocznej szpuli (mm)
R-średnica bębna szpuli (mm) l – odległość otwarcia szpuli (mm)
Prędkość drutu V (m/min) d – średnica zewnętrzna drutu emaliowanego (mm)

7, Metoda działania
Chociaż jakość drutu emaliowanego zależy w dużej mierze od jakości surowców takich jak farba i drut oraz obiektywnego stanu maszyn i urządzeń, jeśli nie zajmiemy się poważnie szeregiem problemów, takich jak wypalanie, wyżarzanie, prędkość i ich związek w obsługi, nie opanowują technologii obsługi, nie radzą sobie dobrze z obsługą wycieczek i organizacją parkingów, nie radzą sobie dobrze z higieną procesu, nawet jeśli klienci nie są zadowoleni Niezależnie od tego, jak dobry jest stan, możemy” t produkują wysokiej jakości drut emaliowany. Dlatego czynnikiem decydującym o dobrym wykonaniu drutu emaliowanego jest poczucie odpowiedzialności.
1. Przed uruchomieniem emalii katalitycznej z obiegiem gorącego powietrza należy włączyć wentylator, aby zapewnić powolną cyrkulację powietrza w palenisku. Rozgrzej piec i strefę katalityczną za pomocą ogrzewania elektrycznego, aby temperatura strefy katalitycznej osiągnęła określoną temperaturę zapłonu katalizatora.
2. „Trzy staranności” i „trzy kontrole” w działalności produkcyjnej.
1) Często mierz warstwę farby raz na godzinę i przed pomiarem kalibruj położenie zerowe karty mikrometrycznej. Podczas pomiaru linii karta mikrometryczna i linia powinny utrzymywać tę samą prędkość, a dużą linię należy mierzyć w dwóch wzajemnie prostopadłych kierunkach.
2) Często sprawdzaj ułożenie przewodów, często obserwuj ułożenie przewodów tam i z powrotem oraz szczelność naprężenia i popraw je w odpowiednim czasie. Sprawdź, czy olej smarujący jest odpowiedni.
3) Często patrz na powierzchnię, często obserwuj, czy drut emaliowany nie wykazuje ziarnistości, łuszczenia się i innych niekorzystnych zjawisk w procesie powlekania, znajdź przyczynę i natychmiast napraw. W przypadku wadliwych produktów w samochodzie należy w odpowiednim czasie zdjąć oś.
4) Sprawdź działanie, sprawdź, czy części robocze są normalne, zwróć uwagę na szczelność wału zgarniającego i zapobiegaj zwężaniu się głowicy tocznej, zerwanego drutu i średnicy drutu.
5) Sprawdź temperaturę, prędkość i lepkość zgodnie z wymaganiami procesu.
6) Sprawdź, czy surowce spełniają wymagania techniczne w procesie produkcyjnym.
3. Podczas produkcji drutu emaliowanego należy również zwrócić uwagę na problemy wybuchu i pożaru. Sytuacja w przypadku pożaru wygląda następująco:
Po pierwsze, cały piec ulega całkowitemu spaleniu, co często jest spowodowane nadmierną gęstością pary lub temperaturą przekroju pieca; po drugie, kilka drutów pali się z powodu nadmiernej ilości malowania podczas gwintowania. Aby zapobiec pożarowi, należy ściśle kontrolować temperaturę pieca procesowego i zapewnić płynną wentylację pieca.
4. Aranżacja po zaparkowaniu
Prace wykończeniowe po zaparkowaniu obejmują głównie oczyszczenie starego kleju z wylotu pieca, oczyszczenie zbiornika farby i koła prowadzącego oraz dobrą robotę w zakresie higieny środowiska emaliarza i otaczającego środowiska. Aby utrzymać zbiornik z farbą w czystości, jeśli od razu nie wyruszasz w podróż, należy przykryć zbiornik z farbą papierem, aby uniknąć przedostania się zanieczyszczeń.

Pomiar specyfikacji
Drut emaliowany jest rodzajem kabla. Specyfikacja drutu emaliowanego jest wyrażona średnicą gołego drutu miedzianego (jednostka: mm). Pomiar specyfikacji drutu emaliowanego jest w rzeczywistości pomiarem średnicy gołego drutu miedzianego. Jest powszechnie używany do pomiarów mikrometrycznych, a dokładność mikrometru może osiągnąć 0. Istnieją bezpośrednie metody pomiaru i pośrednie metody pomiaru specyfikacji (średnicy) drutu emaliowanego.
Istnieją bezpośrednie metody pomiaru i pośrednie metody pomiaru specyfikacji (średnicy) drutu emaliowanego.
Drut emaliowany jest rodzajem kabla. Specyfikacja drutu emaliowanego jest wyrażona średnicą gołego drutu miedzianego (jednostka: mm). Pomiar specyfikacji drutu emaliowanego jest w rzeczywistości pomiarem średnicy gołego drutu miedzianego. Jest powszechnie używany do pomiarów mikrometrycznych, a dokładność mikrometru może osiągnąć 0.
.
Drut emaliowany jest rodzajem kabla. Specyfikacja drutu emaliowanego jest wyrażona średnicą gołego drutu miedzianego (jednostka: mm).
Drut emaliowany jest rodzajem kabla. Specyfikacja drutu emaliowanego jest wyrażona średnicą gołego drutu miedzianego (jednostka: mm). Pomiar specyfikacji drutu emaliowanego jest w rzeczywistości pomiarem średnicy gołego drutu miedzianego. Jest powszechnie używany do pomiarów mikrometrycznych, a dokładność mikrometru może osiągnąć 0.
.
Drut emaliowany jest rodzajem kabla. Specyfikacja drutu emaliowanego jest wyrażona średnicą gołego drutu miedzianego (jednostka: mm). Pomiar specyfikacji drutu emaliowanego jest w rzeczywistości pomiarem średnicy gołego drutu miedzianego. Jest powszechnie używany do pomiarów mikrometrycznych, a dokładność mikrometru może osiągnąć 0
Pomiar specyfikacji drutu emaliowanego jest w rzeczywistości pomiarem średnicy gołego drutu miedzianego. Jest powszechnie używany do pomiarów mikrometrycznych, a dokładność mikrometru może osiągnąć 0.
Pomiar specyfikacji drutu emaliowanego jest w rzeczywistości pomiarem średnicy gołego drutu miedzianego. Jest powszechnie używany do pomiarów mikrometrycznych, a dokładność mikrometru może osiągnąć 0
Drut emaliowany jest rodzajem kabla. Specyfikacja drutu emaliowanego jest wyrażona średnicą gołego drutu miedzianego (jednostka: mm).
Drut emaliowany jest rodzajem kabla. Specyfikacja drutu emaliowanego jest wyrażona średnicą gołego drutu miedzianego (jednostka: mm). Pomiar specyfikacji drutu emaliowanego jest w rzeczywistości pomiarem średnicy gołego drutu miedzianego. Jest powszechnie używany do pomiarów mikrometrycznych, a dokładność mikrometru może osiągnąć 0.
. Istnieją bezpośrednie metody pomiaru i pośrednie metody pomiaru specyfikacji (średnicy) drutu emaliowanego.
Pomiar specyfikacji drutu emaliowanego jest w rzeczywistości pomiarem średnicy gołego drutu miedzianego. Jest powszechnie używany do pomiarów mikrometrycznych, a dokładność mikrometru może osiągnąć 0. Istnieją bezpośrednie metody pomiaru i pośrednie metody pomiaru specyfikacji (średnicy) drutu emaliowanego. Pomiar bezpośredni Metoda pomiaru bezpośredniego polega na bezpośrednim zmierzeniu średnicy gołego drutu miedzianego. W pierwszej kolejności należy spalić drut emaliowany i zastosować metodę ogniową. Średnica emaliowanego drutu stosowanego w wirniku silnika wzbudzonego szeregowo do elektronarzędzi jest bardzo mała, dlatego podczas używania ognia należy go spalić wiele razy w krótkim czasie, w przeciwnym razie może się on przepalić i wpłynąć na wydajność.
Metoda pomiaru bezpośredniego polega na bezpośrednim zmierzeniu średnicy gołego drutu miedzianego. W pierwszej kolejności należy spalić drut emaliowany i zastosować metodę ogniową.
Drut emaliowany jest rodzajem kabla. Specyfikacja drutu emaliowanego jest wyrażona średnicą gołego drutu miedzianego (jednostka: mm).
Drut emaliowany jest rodzajem kabla. Specyfikacja drutu emaliowanego jest wyrażona średnicą gołego drutu miedzianego (jednostka: mm). Pomiar specyfikacji drutu emaliowanego jest w rzeczywistości pomiarem średnicy gołego drutu miedzianego. Jest powszechnie używany do pomiarów mikrometrycznych, a dokładność mikrometru może osiągnąć 0. Istnieją bezpośrednie metody pomiaru i pośrednie metody pomiaru specyfikacji (średnicy) drutu emaliowanego. Pomiar bezpośredni Metoda pomiaru bezpośredniego polega na bezpośrednim zmierzeniu średnicy gołego drutu miedzianego. W pierwszej kolejności należy spalić drut emaliowany i zastosować metodę ogniową. Średnica emaliowanego drutu stosowanego w wirniku silnika wzbudzonego szeregowo do elektronarzędzi jest bardzo mała, dlatego podczas używania ognia należy go spalić wiele razy w krótkim czasie, w przeciwnym razie może się on przepalić i wpłynąć na wydajność. Po spaleniu wyczyść spaloną farbę szmatką, a następnie zmierz mikrometrem średnicę gołego drutu miedzianego. Średnica gołego drutu miedzianego jest specyfikacją drutu emaliowanego. Do spalania emaliowanego drutu można używać lampy alkoholowej lub świecy. Pomiar pośredni
Pomiar pośredni Metoda pomiaru pośredniego polega na pomiarze zewnętrznej średnicy emaliowanego drutu miedzianego (łącznie z emaliowanym naskórkiem), a następnie na podstawie danych o zewnętrznej średnicy emaliowanego drutu miedzianego (łącznie z emaliowanym naskórkiem). Metoda ta nie wykorzystuje ognia do spalania emaliowanego drutu i charakteryzuje się wysoką wydajnością. Jeśli znasz konkretny model emaliowanego drutu miedzianego, dokładniej jest sprawdzić specyfikację (średnicę) emaliowanego drutu. [doświadczenie] Bez względu na zastosowaną metodę, należy trzykrotnie zmierzyć liczbę różnych korzeni lub części, aby zapewnić dokładność pomiaru.