Drut miedziany emaliowany poliuretanowo w kolorze złotym, wysokotemperaturowy, posrebrzany
Drut magnetyczny lub drut emaliowany to drut miedziany lub aluminiowy pokryty bardzo cienką warstwą izolacji. Stosowany jest do budowy transformatorów, cewek indukcyjnych, silników, generatorów, głośników, siłowników głowic dysków twardych, elektromagnesów, przetworników gitar elektrycznych i innych zastosowań wymagających ciasnych cewek izolowanego drutu.

Sam drut jest najczęściej całkowicie wyżarzoną, rafinowaną elektrolitycznie miedzią. Aluminiowy drut magnetyczny jest czasami używany do dużych transformatorów i silników. Izolacja jest zwykle wykonana z wytrzymałych materiałów z folii polimerowej, a nie z emalii, jak może sugerować nazwa.

Dyrygent
Najbardziej odpowiednimi materiałami do zastosowań w drutach magnetycznych są czyste metale niestopowe, zwłaszcza miedź. Kiedy bierze się pod uwagę takie czynniki, jak wymagania dotyczące właściwości chemicznych, fizycznych i mechanicznych, miedź jest uważana za przewodnik pierwszego wyboru dla drutu magnetycznego.

Najczęściej drut magnetyczny składa się z całkowicie wyżarzonej, rafinowanej elektrolitycznie miedzi, aby umożliwić ściślejsze nawinięcie podczas wytwarzania cewek elektromagnetycznych. Gatunki miedzi beztlenowej o wysokiej czystości są stosowane w zastosowaniach wysokotemperaturowych w atmosferach redukujących lub w silnikach lub generatorach chłodzonych gazowym wodorem.

Aluminiowy drut magnetyczny jest czasami używany jako alternatywa dla dużych transformatorów i silników. Ze względu na niższą przewodność elektryczną drut aluminiowy wymaga 1,6 razy większego przekroju poprzecznego niż drut miedziany, aby osiągnąć porównywalną rezystancję prądu stałego.

Izolacja

Chociaż drut emaliowany jest określany jako „emaliowany”, w rzeczywistości nie jest pokryty warstwą emalii lub emalii szklanej wykonanej z topionego proszku szklanego. Nowoczesny drut magnetyczny zwykle wykorzystuje jedną do czterech warstw (w przypadku drutu typu czterowarstwowego) izolacji z folii polimerowej, często o dwóch różnych składach, aby zapewnić wytrzymałą, ciągłą warstwę izolacyjną. W foliach izolacyjnych z drutu magnetycznego stosuje się (w kolejności rosnącego zakresu temperatur) poliwinyloformal (Formvar), poliuretan, poliamid, poliester, poliester-poliimid, poliamid-poliimid (lub amid-imid) i poliimid. Drut magnetyczny w izolacji poliimidowej może pracować w temperaturze do 250°C. Izolacja grubszego kwadratowego lub prostokątnego drutu magnetycznego jest często wzmacniana poprzez owinięcie go wysokotemperaturową taśmą poliimidową lub włóknem szklanym, a gotowe uzwojenia są często impregnowane próżniowo lakierem izolacyjnym w celu poprawy wytrzymałości izolacji i długoterminowej niezawodności uzwojenia.

Cewki samonośne są nawinięte drutem pokrytym co najmniej dwiema warstwami, z których najbardziej zewnętrzna to tworzywo termoplastyczne, które spaja zwoje po podgrzaniu.

Inne rodzaje izolacji, takie jak przędza z włókna szklanego z lakierem, papier aramidowy, papier siarczanowy, mika i folia poliestrowa, są również szeroko stosowane na całym świecie do różnych zastosowań, takich jak transformatory i reaktory. W sektorze audio można znaleźć drut o srebrnej konstrukcji i różne inne izolatory, takie jak bawełna (czasami przesiąknięta jakimś środkiem koagulującym/zagęstnikiem, takim jak wosk pszczeli) i politetrafluoroetylenem (teflonem). Starsze materiały izolacyjne obejmowały bawełnę, papier lub jedwab, ale nadają się one tylko do zastosowań w niskich temperaturach (do 105°C).

Aby ułatwić produkcję, niektóre niskotemperaturowe druty magnetyczne mają izolację, którą można usunąć pod wpływem ciepła lutowania. Oznacza to, że połączenia elektryczne na końcach można wykonać bez zdejmowania izolacji.