Przewód miedziany emaliowany poliuretanem w kolorze złotym, wysokotemperaturowy, posrebrzany
Drut nawojowy lub drut emaliowany to drut miedziany lub aluminiowy pokryty bardzo cienką warstwą izolacji. Jest stosowany w transformatorach, cewkach indukcyjnych, silnikach, generatorach, głośnikach, siłownikach dysków twardych, elektromagnesach, przetwornikach gitar elektrycznych i innych zastosowaniach wymagających ciasnych zwojów drutu izolowanego.

Sam drut jest najczęściej w pełni wyżarzany, elektrolitycznie rafinowany miedzią. Drut nawojowy z aluminium jest czasami używany w dużych transformatorach i silnikach. Izolacja jest zazwyczaj wykonana z wytrzymałych folii polimerowych, a nie emalii, jak mogłaby sugerować nazwa.

Dyrygent
Najbardziej odpowiednimi materiałami do zastosowań w przewodach nawojowych są czyste metale niestopowe, zwłaszcza miedź. Biorąc pod uwagę takie czynniki, jak wymagania dotyczące właściwości chemicznych, fizycznych i mechanicznych, miedź jest uważana za pierwszy wybór przewodnika do przewodów nawojowych.

Drut nawojowy jest najczęściej wykonany z całkowicie wyżarzanej, elektrolitycznie rafinowanej miedzi, co umożliwia gęstsze nawijanie podczas produkcji cewek elektromagnetycznych. Wysokiej czystości gatunki miedzi beztlenowej są stosowane do zastosowań wysokotemperaturowych w atmosferach redukujących lub w silnikach i generatorach chłodzonych wodorem.

Drut nawojowy z aluminium jest czasami stosowany jako alternatywa dla dużych transformatorów i silników. Ze względu na niższą przewodność elektryczną, drut aluminiowy wymaga 1,6-krotnie większego przekroju poprzecznego niż drut miedziany, aby uzyskać porównywalną rezystancję dla prądu stałego.

Izolacja

Chociaż określany jako „emaliowany”, drut emaliowany w rzeczywistości nie jest powlekany warstwą farby emaliowej ani emalii szklistej wykonanej z proszku szklanego. Nowoczesny drut nawojowy zazwyczaj wykorzystuje od jednej do czterech warstw (w przypadku drutu typu quad-film) izolacji z folii polimerowej, często o dwóch różnych składach, aby zapewnić wytrzymałą, ciągłą warstwę izolacyjną. Folie izolacyjne drutu nawojowego wykorzystują (w kolejności rosnącego zakresu temperatur) poliwinyloformal (Formvar), poliuretan, poliamid, poliester, poliester-poliimid, poliamid-poliimid (lub amidoimid) i poliimid. Izolowany poliimidowo drut nawojowy może pracować w temperaturze do 250 °C. Izolację grubszego kwadratowego lub prostokątnego drutu nawojowego często wzmacnia się poprzez owinięcie go wysokotemperaturową taśmą poliimidową lub z włókna szklanego, a gotowe uzwojenia są często impregnowane próżniowo lakierem izolacyjnym w celu poprawy wytrzymałości izolacji i długoterminowej niezawodności uzwojenia.

Cewki samonośne nawijane są drutem pokrytym co najmniej dwiema warstwami, z których najbardziej zewnętrzna jest wykonana z tworzywa termoplastycznego, które łączy ze sobą zwoje po podgrzaniu.

Inne rodzaje izolacji, takie jak przędza z włókna szklanego z lakierem, papier aramidowy, papier kraft, mika i folia poliestrowa, są również szeroko stosowane na całym świecie w różnych zastosowaniach, takich jak transformatory i dławiki. W sektorze audio można znaleźć drut o strukturze srebra oraz różne inne izolatory, takie jak bawełna (czasami nasączona jakimś środkiem koagulującym/zagęszczającym, takim jak wosk pszczeli) i politetrafluoroetylen (teflon). Starsze materiały izolacyjne obejmowały bawełnę, papier lub jedwab, ale nadają się one jedynie do zastosowań w niskich temperaturach (do 105°C).

Dla ułatwienia produkcji, niektóre niskotemperaturowe druty nawojowe posiadają izolację, którą można usunąć poprzez lutowanie. Oznacza to, że połączenia elektryczne na końcach można wykonać bez wcześniejszego zdejmowania izolacji.