Drut oporowy to drut przeznaczony do wytwarzania rezystorów elektrycznych (które służą do kontrolowania ilości prądu w obwodzie). Lepiej jest, jeśli zastosowany stop ma wysoką rezystywność, ponieważ można wtedy zastosować krótszy drut. W wielu sytuacjach stabilność rezystora ma pierwszorzędne znaczenie, dlatego też współczynnik temperaturowy rezystywności i odporności na korozję stopu odgrywają dużą rolę w doborze materiału.

W przypadku stosowania drutu oporowego do elementów grzejnych (w grzejnikach elektrycznych, tosterach itp.) ważna jest wysoka rezystywność i odporność na utlenianie.

Czasami drut oporowy jest izolowany proszkiem ceramicznym i osłonięty rurką z innego stopu. Tego typu elementy grzejne stosowane są w piekarnikach elektrycznych i podgrzewaczach wody oraz w specjalistycznych formach do płyt kuchennych.
Drutlina to kilka pasm metalowego drutu skręconych w spiralę tworzącą kompozytową „linę” według wzoru znanego jako „ułożona lina”. Lina stalowa o większej średnicy składa się z wielu splotów ułożonej liny według wzoru znanego jako „kabelpołożony".

Druty stalowe do lin stalowych są zwykle wykonane z niestopowej stali węglowej o zawartości węgla od 0,4 do 0,95%. Bardzo duża wytrzymałość drutów liny umożliwia linom stalowym przenoszenie dużych sił rozciągających i przesuwanie się po krążkach o stosunkowo małych średnicach.

W tak zwanych splotach krzyżowych druty różnych warstw krzyżują się ze sobą. W najczęściej stosowanych splotach o równoległym ułożeniu długość skrętu wszystkich warstw drutu jest równa, a druty w dowolnych dwóch nałożonych na siebie warstwach są równoległe, co powoduje kontakt liniowy. Drut warstwy zewnętrznej jest podtrzymywany przez dwa druty warstwy wewnętrznej. Druty te sąsiadują ze sobą na całej długości żyły. Sploty równoległe wykonuje się w jednej operacji. Wytrzymałość lin stalowych z tego rodzaju splotką jest zawsze znacznie większa niż (rzadko stosowanych) ze splotkami krzyżowymi. Sploty równoległe z dwiema warstwami drutu mają konstrukcję Filler, Seale lub Warrington.

Zasadniczo liny spiralne są splotkami okrągłymi, ponieważ składają się z warstw drutów ułożonych spiralnie na środku, przy czym co najmniej jedna warstwa drutów jest ułożona w kierunku przeciwnym do kierunku warstwy zewnętrznej. Liny spiralne można wymiarować w taki sposób, aby nie obracały się, co oznacza, że ​​pod napięciem moment obrotowy liny jest bliski zeru. Otwarta lina spiralna składa się wyłącznie z okrągłych drutów. Lina zwojowa w połowie zamknięta i lina zwojowa w pełni zawsze mają środek wykonany z okrągłych drutów. Zamknięte liny spiralne mają jedną lub więcej zewnętrznych warstw drutów profilowanych. Mają tę zaletę, że ich konstrukcja w większym stopniu zapobiega wnikaniu brudu i wody, a także chroni je przed utratą smaru. Dodatkowo mają jeszcze jedną bardzo ważną zaletę, gdyż końce zerwanego drutu zewnętrznego nie mogą opuścić liny, jeśli ma ona odpowiednie wymiary.

Drut pleciony składa się z szeregu małych drutów owiniętych w wiązkę lub owiniętych razem, tworząc większy przewodnik. Drut linkowy jest bardziej elastyczny niż drut lity o tej samej powierzchni przekroju poprzecznego. Drut skręcony jest używany, gdywyższy opórwymagane jest zmęczenie metalu. Do takich sytuacji należą połączenia pomiędzy płytkami drukowanymi w urządzeniach z wieloma płytkami drukowanymi, gdzie sztywność drutu litego powodowałaby zbyt duże naprężenia w wyniku ruchu podczas montażu lub serwisowania; Przewody prądu przemiennego do urządzeń; instrument muzycznykabelS; kable do myszy komputerowych; kable do elektrod spawalniczych; kable sterujące łączące ruchome części maszyn; kable do maszyn górniczych; wleczone kable maszynowe; i wiele innych.

Przy wysokich częstotliwościach prąd przepływa blisko powierzchni drutu ze względu na efekt naskórkowania, co powoduje zwiększone straty mocy w przewodzie. Może się wydawać, że drut pleciony zmniejsza ten efekt, ponieważ całkowita powierzchnia żył jest większa niż powierzchnia równoważnego drutu litego, ale zwykły drut pleciony nie zmniejsza efektu naskórkowania, ponieważ wszystkie żyły są ze sobą zwarte i zachowują się jako pojedynczy dyrygent. Linka będzie miaławyższy opórniż drut lity o tej samej średnicy, ponieważ przekrój skrętki nie jest w całości wykonany z miedzi; pomiędzy pasmami występują nieuniknione przerwy (jest to problem upakowania okręgów w okręgu). Mówi się, że drut skręcony o takim samym przekroju poprzecznym jak drut lity ma tę samą średnicę zastępczą i zawsze ma większą średnicę.

Jednakże w przypadku wielu zastosowań wymagających wysokiej częstotliwości efekt zbliżeniowy jest poważniejszy niż efekt naskórkowy, a w niektórych ograniczonych przypadkach zwykły przewód linkowy może zmniejszyć efekt zbliżeniowy. Aby uzyskać lepszą wydajność przy wysokich częstotliwościach, można zastosować drut licowy, którego poszczególne żyły są izolowane i skręcone w specjalny wzór.
Im więcej pojedynczych żył w wiązce przewodów, tym bardziej elastyczny, odporny na załamania, złamania i mocniejszy staje się drut. Jednakże większa liczba pasm zwiększa złożoność produkcji i koszty.

Ze względów geometrycznych najmniejsza liczba pasm to zwykle 7: jedno pośrodku i 6 otaczających go w bliskim kontakcie. Następny poziom to 19, czyli kolejna warstwa 12 pasm na wierzchu 7. Następnie liczba się zmienia, ale 37 i 49 są powszechne, a następnie mieszczą się w zakresie od 70 do 100 (liczba nie jest już dokładna). Jeszcze większe liczby można zwykle znaleźć tylko w bardzo dużych kablach.

W przypadku zastosowań, w których drut się porusza, należy zastosować najniższą wartość 19 (7 należy stosować tylko w zastosowaniach, w których drut jest umieszczony i nie porusza się), a 49 jest znacznie lepsze. W przypadku zastosowań, w których występuje ciągły, powtarzalny ruch, takich jak roboty montażowe i przewody słuchawek, obowiązkowe jest 70 do 100.

W zastosowaniach wymagających jeszcze większej elastyczności stosuje się jeszcze więcej splotek (zwykłym przykładem są kable spawalnicze, ale także inne zastosowania, które wymagają przesuwania drutu w ciasnych miejscach). Jednym z przykładów jest drut 2/0 wykonany z 5292 żył drutu nr 36. Pasma organizuje się, tworząc najpierw wiązkę 7 pasm. Następnie 7 z tych pakietów łączy się w superpakiety. Ostatecznie do wykonania ostatecznego kabla wykorzystuje się 108 super wiązek. Każda grupa drutów jest nawinięta w spiralę, tak że gdy drut jest zginany, rozciągnięta część wiązki przemieszcza się wokół spirali do części, która jest ściskana, aby drut miał mniejsze naprężenia.