Drut oporowy to drut przeznaczony do produkcji rezystorów elektrycznych (służących do regulacji natężenia prądu w obwodzie). Lepiej, aby użyty stop charakteryzował się wysoką rezystywnością, ponieważ pozwala to na zastosowanie krótszego drutu. W wielu sytuacjach stabilność rezystora ma pierwszorzędne znaczenie, dlatego współczynnik temperaturowy rezystywności i odporność na korozję stopu odgrywają istotną rolę w doborze materiału.

W przypadku stosowania drutu oporowego w elementach grzejnych (w grzejnikach elektrycznych, tosterach itp.) ważna jest wysoka rezystywność i odporność na utlenianie.

Czasami drut oporowy jest izolowany proszkiem ceramicznym i osłonięty rurką z innego stopu. Takie elementy grzejne są stosowane w piekarnikach elektrycznych i podgrzewaczach wody, a także w specjalnych formach do płyt kuchennych.
DrutLina to kilka pasm drutu metalowego skręconych w helisę, tworzących złożoną „linę” w układzie znanym jako „lina ułożona”. Lina stalowa o większej średnicy składa się z wielu pasm tak ułożonych w układzie znanym jako „kabelpołożony".

Druty stalowe do lin stalowych są zazwyczaj wykonane ze stali węglowej niestopowej o zawartości węgla od 0,4 do 0,95%. Bardzo wysoka wytrzymałość drutów linowych umożliwia linom przenoszenie dużych sił rozciągających i pracę na krążkach o stosunkowo małych średnicach.

W tak zwanych splotkach o splotach krzyżowych druty różnych warstw krzyżują się ze sobą. W najczęściej stosowanych splotkach o splotach równoległych, długość skoku wszystkich warstw drutu jest równa, a druty dwóch nałożonych warstw są równoległe, co powoduje liniowy kontakt. Drut warstwy zewnętrznej jest podtrzymywany przez dwa druty warstwy wewnętrznej. Druty te sąsiadują ze sobą na całej długości splotki. Splotki o splotach równoległych są wykonane w jednej operacji. Wytrzymałość lin stalowych z tego rodzaju splotką jest zawsze znacznie większa niż (rzadko stosowanych) ze splotkami o splotach krzyżowych. Splotki o splotach równoległych z dwiema warstwami drutu mają konstrukcję Filler, Seale lub Warrington.

Zasadniczo liny spiralne są splotkami okrągłymi, ponieważ mają zespół warstw drutów ułożonych śrubowo nad środkiem, przy czym co najmniej jedna warstwa drutów jest ułożona w kierunku przeciwnym do kierunku warstwy zewnętrznej. Liny spiralne mogą być wymiarowane w taki sposób, aby były nieobrotowe, co oznacza, że ​​pod napięciem moment obrotowy liny jest bliski zeru. Otwarta lina spiralna składa się wyłącznie z drutów okrągłych. Lina półzamknięta i lina całkowicie zamknięta zawsze mają rdzeń wykonany z drutów okrągłych. Liny zamknięte mają jedną lub więcej warstw zewnętrznych drutów profilowych. Mają tę zaletę, że ich konstrukcja w większym stopniu zapobiega wnikaniu brudu i wody, a także chroni je przed utratą smaru. Ponadto mają jeszcze jedną bardzo ważną zaletę, ponieważ końce zerwanego drutu zewnętrznego nie mogą opuścić liny, jeśli ma ona odpowiednie wymiary.

Przewód linkowy składa się z wielu małych drutów połączonych w wiązki lub owiniętych razem, tworząc większy przewodnik. Przewód linkowy jest bardziej elastyczny niż przewód lity o tym samym całkowitym przekroju poprzecznym. Przewód linkowy jest stosowany, gdywyższy opórWymagane jest zabezpieczenie przed zmęczeniem metalu. Takie sytuacje obejmują połączenia między płytkami drukowanymi w urządzeniach wielopłytkowych, gdzie sztywność drutu litego powodowałaby zbyt duże naprężenia w wyniku ruchu podczas montażu lub serwisowania; przewody zasilające prądu przemiennego do urządzeń; instrumenty muzyczne.kabels; kable do myszy komputerowych; kable do elektrod spawalniczych; kable sterujące łączące ruchome części maszyn; kable do maszyn górniczych; kable do maszyn ciągnących; i wiele innych.

Przy wysokich częstotliwościach prąd płynie blisko powierzchni przewodu ze względu na efekt naskórkowości, co powoduje zwiększone straty mocy w przewodzie. Przewód linkowy może wydawać się zmniejszać ten efekt, ponieważ całkowita powierzchnia żył jest większa niż powierzchnia równoważnego przewodu litego, ale zwykły przewód linkowy nie zmniejsza efektu naskórkowości, ponieważ wszystkie żyły są zwarte razem i zachowują się jak pojedynczy przewodnik. Przewód linkowy będzie miał wyższą rezystancję niż przewód lity o tej samej średnicy, ponieważ przekrój przewodu linkowego nie jest w całości miedziany; między żyłami występują nieuniknione przerwy (jest to problem upakowania okręgów dla okręgów w okręgu). Przewód linkowy o takim samym przekroju przewodnika jak przewód lity ma ten sam równoważny rozmiar i zawsze większą średnicę.

Jednak w wielu zastosowaniach o wysokiej częstotliwości efekt zbliżeniowy jest silniejszy niż efekt naskórkowy, a w niektórych, ograniczonych przypadkach, zwykły przewód linkowy może go zredukować. Aby uzyskać lepszą wydajność przy wysokich częstotliwościach, można zastosować przewód litz, którego poszczególne żyły są izolowane i skręcone w specjalny sposób.
Im więcej pojedynczych włókien w wiązce, tym bardziej elastyczny, odporny na załamania, pęknięcia i mocniejszy staje się przewód. Jednak większa liczba włókien zwiększa złożoność i koszty produkcji.

Ze względów geometrycznych, najmniejsza liczba włókien zazwyczaj występuje w 7: jedna w środku, a 6 wokół niej w bliskim kontakcie. Następny poziom to 19, czyli kolejna warstwa 12 włókien na 7. Dalej liczba włókien zmienia się, ale powszechnie spotyka się 37 i 49, a następnie od 70 do 100 (liczba ta nie jest już dokładna). Jeszcze większe liczby występują zazwyczaj tylko w bardzo grubych kablach.

W zastosowaniach, w których przewód się porusza, 19 to najniższa wartość, jaką należy zastosować (7 należy stosować tylko w zastosowaniach, w których przewód jest umieszczony, a następnie się nie porusza), a 49 jest znacznie lepsza. W zastosowaniach z ciągłym, powtarzalnym ruchem, takich jak roboty montażowe i przewody słuchawkowe, obowiązkowe jest 70 do 100.

W zastosowaniach wymagających jeszcze większej elastyczności stosuje się jeszcze więcej żył (typowym przykładem są kable spawalnicze, ale także wszelkie zastosowania wymagające przemieszczania drutu w ciasnych przestrzeniach). Przykładem jest drut 2/0 wykonany z 5292 żył drutu o grubości #36. Żyły są najpierw grupowane poprzez utworzenie wiązki składającej się z 7 żył. Następnie 7 z tych wiązek jest łączonych w superwiązki. Ostatecznie 108 superwiązek jest używanych do utworzenia gotowego kabla. Każda grupa drutów jest nawijana w spiralę, dzięki czemu podczas zginania rozciągana część wiązki przesuwa się wokół spirali do części, która jest ściskana, co zmniejsza naprężenia drutu.